Het is een thema de afgelopen weken: weten waar je voor staat én weten dat het niet allemaal jouw verantwoordelijkheid is. Zo sta ik voor geld als middel om de wereld te helen, voor vertraging, voor zero waste leven, voor respect voor de natuur en ben ik al vijf jaar veganist. Daarnaast wil ik dat mensen geen palo santo en witte salie meer gebruiken. Maar waar ‘attention goes, energy flows’ en met al deze verschillende strevens, flowt er dus naar allemaal maar een beetje… of alle ‘energy flowt’ uit mij weg, waardoor ik leeggezogen overblijf. Choose your battles, dus.
‘Choose your battles’. Dat zei ik deze maand niet alleen tegen mezelf, maar ook tegen klanten, vriendinnen en mensen met wie ik random aan de praat raakte. Misschien omdat ik gestopt ben met vegan zijn. Misschien omdat mijn doelgroep niet langer strikt de medicijnvrouw is. Maar als ik één ding ervaar deze maand, is het dat als ik een keer iets in plastic koop, de wereld niet vergaat. En ook niet als ik een stukje vlees eet, say whut?!
Niet langer vegan
Het is waar, na een jarenlange struggle met een zwaar ijzertekort (ferritine om precies te zijn), heb ik besloten om weer twee keer per week vlees te eten. Nu zou je denken dat dat heel veel weerstand oproept bij iemand die al vijf jaar veganistsich eet, maar niets is minder waar. Het feit dat mijn lichaam begon te kwijlen toen ik een pakje rosbief kocht, hief alle weerstand op. Daarbij komt, ik eet nog steeds geen zuivel en eieren, daar zit geen ijzer in en vind ik, met mijn veganistische filosofie, nog steeds een zeer onnodige zaak die veel leed veroorzaakt.
Ik wil trouwens geen advies over ijzertekorten, ik heb echt álles geprobeerd. Van een ferritineinfuus in mijn bloedbaan, tot brandnetelinfusies, Floradix, Nano ijzer en wat niet. Ja, ook de pillen van de dokter heb ik uiteindelijk een kans gegeven.
De Aarde draait nog
Het is misschien niet de ontdekking van de eeuw, maar ook als ik vlees eet, draait de Aarde dus nog steeds. Daar zeg ik niet mee dat we linea recta moeten stoppen met het ‘redden’ van de Aarde, ik zeg er alleen mee dat het me nóg duidelijker is geworden hoe iedereen op zijn eigen manier bezig is met het goed te doen. En dat veganisme op dit moment voor mij niet de manier is.
Zo zijn er mensen die het fantastisch vinden om bij protesten een bordje omhoog te houden, a la Extinction Rebellion. Eerlijk: ik moet er niet aan denken. Wat ik wel doe? Zo min mogelijk allopathische medicijnen gebruiken en kiezen voor natuurlijke alternatieven. Grotendeels veganistisch eten en zo min mogelijk plastic verbruiken, maar niet volledig zero waste leven. Waarom niet? Lees verder.
Het zoeken naar identiteit
Wat er uiteindelijk aan de hand is, is dat mensen een identiteit zoeken, een zin voor hun bestaan. Als ze het label ‘veganist’ op kunnen plakken en kunnen leven naar alle regeltjes die daarbij horen, is er zin. Dan weet je wat je moet doen en waarom je dat doet. Same voor zero waste. Ik ben veganist. Ik ben zero waster.. Maar wat nou als je kunt stoppen bij ‘ik ben’? Als daar niets achter hoeft te staan? Want is dat niet waar het leven over gaat? Zijn? Ten volste? En zo het leven op haar diepste lagen ervaren?
Daar hoef je geen veganist of zero waster voor te zijn. Ook geen cacao ceremonialist of tantrika. Je kunt wel van al deze labels aspecten pakken die voor jou werken. Zo betekent zero waste voor mij zo min mogelijk plastic verbruiken en kiezen voor shampoo bars. Veganistisch betekent in dit geval geen zuivel en eieren eten (daar is geen term voor, geen identiteit, ha!).
The ‘good’ side
Afgelopen weekend was ik op een feestje waar ik een zeer ambitieuze vrouw sprak met een hoge baan als consultant bij een IT bedrijf. Ze had zich ook kandidaat gesteld voor de gemeenteraad. Als er één ding is waar ik niets over weet is het politiek. Dat is duidelijk niet het vlak waarop ik mijn waarden nastreef. Voor haar wel. Ik doe dat anders. Ik ben coach, ik help bewuste ondernemers te vertragen, omdat ik weet dat als ze dat doen, ze meer energie overhouden om te doen wat ze doen. Hun hart gevuld is. En dat ze vanuit die zachtheid, kunnen ontvangen. Meer inkomen verdienen. En ze de middelen hebben voor biologische groenten, duurzame producten, zonnepanelen.
Meer geld naar de ‘good side’ zeg maar. Dat doe ik niet door middel van politiek, dat doe ik door middel van mijn eigen onderneming en ondernemersgeest. Natuurlijk kan ik ook de politiek in. En kan ik me aanmelden bij Extinction Rebellion. Ik kan ook volledig zero waste gaan leven. Maar dat zijn allemaal dingen die mij energie kosten en ervoor zorgen dat ik minder energie overhoud op het gebied waar ik wél straal: als ondernemer met impact.
Choose your battles
Dus: choose your battles. Waar straal jij? Waar kun jij écht impact maken? Erop vertrouwende dat er anderen zijn die een change gaan maken in andere aspecten waar jij waarde aan hecht. Zo vertrouw ik er volledig op dat er op dit moment mensen lobby’en tegen plastic. Dat er mensen zich aan Palo Santo bomen vastbinden om te voorkomen dat ze gekapt worden (echt lieverds, deze boom staat op uitsterven, koop het niet). Dat zijn niet mijn battles. Mijn battle is hier. In vertraging, in zachtheid en verbinding. In ondernemen zonder strategie, vanuit het hart, want dat is wat je leven zin geeft en wat de wereld raakt. Wat de wereld empowered. En wat uiteindelijk ook jou de middelen zal geven om biologische groenten te kopen.
Choose wisely, but choose.
Much love,
Charelle
Lees ook:
- De energie van de herfst in je bedrijf: verlies en dankbaarheid
- Dreams don’t always need to come true…
- 02 // Voel je je soms eenzaam of alleen? Zo ga je ermee om
Volg je mij al op Facebook, Instagram en Pinterest?
Pin voor later:
