Het idee dat ieder mens een bepaalde ‘purpose’ heeft, een zielsmissie, een opdracht. Het gaf me hoop toen ik voorzichtig mijn eerste stappen zetten op het pad van persoonlijke ontwikkeling en spiritualiteit. Maar, wat was mijn purpose dan?
Mijn zoektocht bleef een aantal jaar duren. Een rijk pad. Vol workshops, cursussen, coaches en healers. Meerdere malen dacht ik het gevonden te hebben: ik was een kruidenheksje, een acupuncturist in hart en nieren, een geestelijk begeleider. Business healings door middel van hypnose, dát was mijn pad. Of was ik toch een echte tarotist?
Purpose vanuit de mind
Op een zeker moment startte ik zelfs met drie verschillende studies in één keer. Het voelde als een short-cut, even acupunctuur leren. Even een qi-gong teacher training. En even Chinese kruiden leren. Ik moest er niet aan denken dat dit 12 jaar ging duren, dus deed ik het maar allemaal tegelijk.
Dat dat verkeerd afliep kun je vast wel raden.
De zoektocht naar purpose bleef. Maar werd minder. Zachter.
Een zachtere zoektocht
Want wat ik me steeds meer realiseer, is dat purpose niet bestaat en tegelijkertijd alles omvaattend is. Purpose is het leven. Purpose is zijn met het nu en voelen wat er nu wil gebeuren. Stappen zetten, iedere keer opnieuw.
Als vrouwen naar mij toekomen met de vraag dat ze hun purpose willen ontdekken, zeg ik: “ik zal je nooit vertellen wat je purpose is. Na werken met mij weet je dat waarschijnlijk nog steeds niet. Maar we kunnen er wél een gevoel voor krijgen.”
We kunnen aanvoelen wat er nu mag gebeuren. We kunnen een soort fictieve purpose bepalen, al dat wel erg hopeloos klinkt. En toch is het zo.
Purpose als gevoel
Ik kan bepalen dat het op dit moment mijn purpose is om Slow Marketing mentor te zijn. Dan zet ik stappen in die richting, maak ik mij die rol eigen, lééf ik die rol (en dat is dus iets totaal anders dan drie studies tegelijk doen, op jacht naar kennis). En dan op een zeker moment, zal ik voelen dat dit niet meer is wat er mag gebeuren. Is het dan nog steeds mijn purpose? Ik hoop het niet.
Want als dat wel zo was, zou ik dus de rest van mijn leven iets moeten doen wat niet meer klopt voor mij.
Maar als ik blijf voelen… doet zich een nieuw gevoel van purpose voor.
Purpose in het Nu
En dat is waarom ik het hele woordje purpose liever niet gebruik.
Het leven gaat over Zijn en de bewegingen voelen en volgen. De uitnodigingen. Wat wil er nu door mij heen stromen? Wat wil er nu door mij heen gemanifesteerd worden? Voor wat ben ik op dit moment, Nu, het kanaal?
Dan ontvouwt zich vanzelf het volgende Nu.
En dat is waar de zoektocht naar purpose stopt. En het leven van je zielsmissie begint. ;)
Much love,
Charelle
Pin voor later:
